Son yıllarda artan şiddet olayları toplumu iyden iyiye tehdit eder hale geldi.

Televizyon haberlerinin yarıdan fazlası şiddet ve cinayet haberleri ile dolu.

Trafikte ‘yan baktın’diye çoluğunun çocuğunun yanında saldıranlar,birbirlerine girenler çok normal haberler olmaya başladı.

Yaptığı insanlık dışı işkence görüntülerini zevkle sosyal medyaya yayınlayanlara şaşırmıyoruz artık.

İşin en kötüsü!..

Bu işleri kanıksar olduk.  

İyice vicdansızlaşmaya başladık.

Acımasız,gaddar ve zalim…

İçimiz dışımız nefret,şiddet…

İnsaf,merhamet,hoşgörü,empati hak getire.

Zaten var olan içimizdeki saldırganlığı; son dönemlerde dizilerin ekmek kapısı haline gelen ‘Mafya hikayeleri’ bizi tüm çileden çıkardı.

Beş yaşındaki çocukların sokakta birbirlerine ‘racon’ kestiklerini görüyoruz.

Ruhsatsız silah sahibi olmanın peynir ekmek gibi ihtiyaç addedilği bir dönemi yaşıyoruz.

Ağzı süt kokan çocukların ellerinde silahlarla baskınlar yapabildikleri artık sıradanlaştı.

Bu iş öyle bir raddeye geldi ki…

İnsanlar kendi güvenliğini yine kendisinin sağlayabileceğine kanaat getirmeye başladı.

Bu da korku ikliminin yayılmasına sebep oldu diye düşünüyorum.

Yani…

Herkes birbirinden korkmaya başladı.

Bu korkuyu yenmek için de silah en büyük güvence gibi görülür oldu.

En ufak anlaşmazlıkta eller tetiklere gitmeye başladı.

Kimin daha öldürücü silahı var o kendini daha güvende ve daha güçlü hissediyor.

Bizim çocukluğumuzda da kavgalar,şamatalar olmuyor değil di.

En kötüsü biri birine daha fazla yumruk vurur güya daha babayiğit sayılırdı.

Aradan bir zaman geçer bu kavgalar barışla son bulurdu.

Biz çocuklarda ”Benim dayım senin dayını döver” diye birbirimize nispet yapardık.

Şimdiki çocuklar sanırım ”Benim dayım senin sülaleni öldürür” diyorlardır.

Evet…

İş artık karşı tarafı yok etme gaddarlığına gelmiştir.

Hal böyle olunca hiç kimsenin herhangi bir kavgadan galip çıkma şansı yok.

Beş yaşındaki bir çocuk dam gibi bir adamı parmağının ucuyla yok edebilir durumdadır.

Kimse kimseye ‘dayılanmaya’ cüret etmesin derim.

‘Posta koyulacak’dönem bitmiştir.

‘Delikanlılık’ anında yerlere serilebilir.

Kısaca…

Bu devirde kimse kimseden güçlü değildir.

İnsanın değeri bir kahpe kurşun kadar ancadır.

Yani…

Hepimizin bir sıkımlık canı var!

Saygılarımla…