Samimi dostlarım iyi bilirler,bazı durumlarda asla siyasi davranmam.

Kimden ve nasıl olduğuna bakmaksızın her türlü olumlu olumsuz,haksız hukuksuz ve demokratik vicdanlara sığmayan olaylarda asla siyasi tarafgirlikle hareket etmem.

Bu parti olur,belediye olur,lider olur,konu komşu olur,akraba olur,arkadaş olur hiç fark etmez.

İzninizle meramımı arz edeyim.

Yıllardır AK parti hükümetlerinin icraatlarını acımasızca eleştiren biri olarak…

AK partiden Büyükşehir Belediye Başkanımız sayın Memduh Büyükkılıç başkandan yıllar önce gördüğüm hayati değerdeki iyiliklerini bir vefa borcu olarak bu yazımda dile getirmek istedim.

Bir sosyal demokrat olarak da bundan dolayı en ufak bir beis görmüyorum.

Sayın başkanın  yaptığı iyilikleri açıkladığımda sanırım bana hak vereceksiniz.

2004 Yılında Kayserinin o zamanlar çok popüler ve güvenilir müteahhidi olarak görülen Mustafa Eraslan’ın refakat ettiği Yıldırım Beyazıt Yapı Kooperatifine girmiştim.

Tabi ki bilemezdim, uzun yıllar sürecek çileli ve meşakketli bir yolculuğa çıktığımı.

Ve bu yolculuğun sonunda emeklerimin boşa gidebileceğini…

Sonunda bir kooperatifzede olabileceğimi tasavvur dahi edemezdim.

Yıllar süren bu sıkıntılı süreçte benimle birlikte yüzlerce kooperatif üyesi de…

Sık sık değişen kooperatif yönetimlerinin istismarlarına,hatalarına,ihmallerine ve beceriksizliklerine maruz kalmıştı.

Ve yıllar yılları kovalamış güzel hayaller kurduğumuz evlerimize kavuşamamıştık.

Uzun yılların sonunda yüzlerce üyenin arasından on dört kooperatif üyesi olarak…

Şans yüzümüze gülmüş,nihayet 2013 yılında dairelerimize taşınmıştık.

Ancak…

Aman Allahım!

Taşındığımız binanın ne inşaat ruhsatı,ne mesken ruhsatı ne tapusu ne elektiriği,ne suyu,ne kanalizasyonu hiçbir şeyi yoktu.

Hala arsa sahipleriyle olan sorunları dahi çözülmemişti.

Tepemizden kaynar sular dökülmüştü.

Dairelerimizemi taşınmıştık yoksa otel odasınamı bilemedik.

Oysa…

Biz üyeler olarak görevlerimizi ihmal etmemiş yememiş içmemiş bütün ödemelerimizi kuruşu kuruşuna yapmıştık.

Bizim dışımızda herkes görevini ihmal etmiş bizi dımdızlak orta yerde bırakmışlardı.

Oturduğumuz evlerimizde emanetçi gibiydik.

Her an dairelerimizi kaybetme korkusu içinde yaşıyorduk.

Mahkemeye gidemiyorduk,devletten yardım alamıyorduk.

Gitmediğimiz başvurmadığımız yer kalmamıştı.

Elimiz kolumuz yasalar karşısında bağlıydı.

İşte böyle bir ahval ve şeriat içinde…

Bir el bize kucak açtı ve bütün meselelerimize sahip çıktı.

Bu elin sahibi o dönem Melikgazi Belediye Başkanı olan sayın Memduh BÜYÜKKILIÇ’tan başkası değildi.

Tüm iyiniyet ve insiyatifini kullanarak perişan olmuş bizlere cesaret verdi, umut verdi.

Belediye olarak yapılabilecek tüm işlemlerin önünü açtı.

O açılan yoldan devam ederek büyük çabaların sonunda…

Yıllar sonra gecikmişte olsa dairelerimizin tapularına kavuşabilmişdik.

Arkaya dönüp baktığımızda sayın Memduh Başkanımızın o büyük desteği olmasaydı…

Bırakın tapu sahibi olmayı…

Büyük ihtimalle bugün dairelerimiz birer birer icra yoluyla satılmış olacaktı.

Bu manada sayın Büyükşehir Belediye Başkanımız Memduh BÜYÜKKILIÇ beyefendiye bir vefa duygusuyla en derin minnet ve şükranlarımı arz ediyorum.

Belki kendileri için küçük sayılabilecek ancak bizim için çok değerli ve hayati iyilikleri için ne kadar teşekkür etsek azdır.

Allah kendilerinden razı olsun.

Gecikmişde olsa, bir ahde vefa duygusunun tezahürü olarak bu satırları yazmaktan çok bahtiyarım.

Bir gün çocuklarımız belkide torunlarımız onlara miras bırakacağımız bu dairelerin hikayesinin ana kahramanını anma fırsatı bulacaklardır diye umuyorum.

Saygılarımla…