Nazım Usta ; memleket, orman, sevgili, çocuk, ana üstüne şiirler yazmış hep.
“Analardır adam eden adamı/aydınlıklardır önümüzde giden/sizi de bir ana doğurmadı mı/ Analara kıymayın efendiler/Bulutlar adam öldürmesin.”
Analar…
Fedakarlık onlarda, sevgi onlarda, kahramanlık onlarda.
Koruyan, besleyen, büyüten, uykusuz gecelerin varlıkları.
Tarlada, çapada, iyi günde, kötü günde hep onlar var.
Hepimizi doğuran, adam eden O.
Ne yazık ki analarda bir gün ölüyor her canlı gibi.
Öksüz bırakıp gidiyorlar yavrularını.
Hiç büyümeyen çocukları için son nefesinde bile dua eden analar.
Başımızın tacı, gözümüzün nuru, her türlü yokluğa, açlığa, güçlüğe direnen analar bir gün yıkılıp gidiyor bir koca çınar gibi.
Direnemiyor daha fazla.
Annem de öyleydi.
İstediği gibi yaşamasa da, istediği gibi öldü.
Ayakta, dimdik.
“Beni kimseye muhtaç etmeden canımı al Allahım “ diye dua ederken, duası kabul oldu.
Bir anda kuş oldu, melek oldu uçtu gitti sonsuzluğa.
Elbet bir gün buluşacağız anam. Ama şimdilik sen hoşça kal.
Ne kadar adam olabildik bilemem ama, sen elinden gelenden fazlasını yaptın. Dualarımız seninle, gittiğin yer gönlün kadar aydınlık olsun.
Seni unutmayacağız annem.
- YÜZDE 5 ! - Ocak 21, 2024
- O YUMRUK KİME ATILDI ? - Aralık 12, 2023
- BİR ACAYİP KONGRE ! - Eylül 23, 2023
Önerilen Haberler
ERMENİ YALANLARI- ERMENİ YALANI SEVİCİ TÜRKİYE VATANDAŞLARI
