NERDESİN EY YAR ?

Koyamıyorum adını sensiz geçen dakikaların,öylesine ürperiyorum ki bazen sanki kuş olup, avucumdan uçup gidecekmiş gibi.
Böyle düşünmeye zorlayan ne ?
Yüreğimin pır pır edişi, bir mum kadar ancak kendi gölgesini ışıtabiliyor.
Sonra….
Sonsuz ve karanlık bir dipsiz kuyunun içinde, bir o yana bir yana çırpınışlar…
Kanatsız kuşlar gibi,çaresizlik içinde yitip giden zamanı kim durduracak ?
Güneşli ve güzel günler görebilmek için,motorları maviliklere sürebilecek miyiz ?
Her yağmur sonrası gökkuşağı neden hep aynı yer ve aynı renklerde oluşur ki? gidersin gidersin ama bir türlü o renk cümbüşünün altından geçemezsin.
Yakaladığımı sandığım gökkuşağı öyle uzak, öyle derin ki bana bir kaç ömrüm daha olsa yine ulaşılamayacak.
Hey gidi deli gönlüm hey…
Umut çiçeklerinden yapılmış bir duvar var karşında.
kollarını açıp koşup sarılmak isterken, birden bire kayboluveren.
Gözlerindeki boşluğa düşen sensin.
Elinden tutup çıkarması için, yüreğinde hissetmesini bekleyensin.
Nafile…
Günler, ellerimizden ve ayaklarımızın altından bir bir akıp giderken fırtınanın ortasında kalansın.
Rüzgar deli esiyor yine.
Limanda bekleyen o geminin son yolcusu olmalıyım.
Anlatabilmeliyim…
Dinleyebilmeliyim…
Sevebilmeliyim…
Yasak ve yanlış öyle mi ?
Oysa biz, hangi yasakları çiğnemedik ki ?
Hey deli gönlüm hey !
Sen gün olur yine seversin de, nerde sevilmek ?
Anlamak istemesen de,işin sonunda tükenmek var.
Bir daha asla…. demek var.
Anla artık, geçti o mevsim. Sararıyor her geçen gün yapraklar dalında bir bir.
Bir gün düşecekler toprağa.
Ve bu fırtına alıp götürecek her birini başka başka dağlara…
Dağlarda sesim yankılanacak….
Son bir kez daha haykıracak adını taşlara…
Kimbilir, belki dağlar-taşlar hisseder yüreğimdekileri de ses verir.
O dağların kuytusunda arıyorum seni
Nerdesin ey YAR ?